Eskittiğim umutlarıma sözü var bize kırgın zamanın
Kokun, kıyısında oturduğun düşlerimin daimi konuğu
Arkadan vurdu gecenin karanlığını evlat edinen kalp ağrısı
Bana kapalıdır hep bana sığınak gözlerinin kapısı
Mümkün değil diyebileceğim kadar çirkin içimdeki çiçekler
Ruhum en çok asaya biat etmiş Kızıldeniz kadar isyankâr
Bir rastlantıya borçlu olduğum arsız bir hüznün izdüşümü
Afyon bakışlı gözlerin kadar varoluş acısına derman
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder