Zarif bir cümle haykırmak istedim zamana, kuzey rüzgarlarına bulanmış.. Biraz umursamaz, biraz da sitemli.. Yitik bilincimde adı konulmamış bir his ile betimledim kaotik düşlerimi.. Hiç bir rotası olmayan hislerim bulandı ardıllarıma.. Biraz memnuniyetsiz, biraz kederli.. Düşlerim geçmişimden kopup gelen çoğul kişiliklerimden süzülen imgelere tutsak… Bense çoktan vazgeçtim deneyimlerimle bugünümü gerçeklemekten… Kutsal sözcüklerle sarmalamaya çalışıyorum zamanı… Belkide zamana çivilenmiş melankolik haykırışlarımı hasıraltı etme vaktim gelmiştir kim bilir? Kim bilir belki de mezar taşı sırtında gezen birine evrilecek kadar cüretkar olmak gerekecek bu kısacık bilinç anında.. Her halükarda adsız kalmaya yazgılı olmamalı kendimize kurduğumuz tuzaklar… Çıkmaz sokaklar huzursuzluğun yegane paradigması.. Her şeye rağmen bu yağmurlu pazar gününde Gloomy Sunday dinleyip yaşama tutunmalı…
