Tek yürünesi yoldu son gülüşünden kalan gamzelerin arası köprü
Bütün görkemiyle batan günde ulaşıyorum düşe kalka dudaklarına
Arayacağım gözlerinin anlamını, yitmiş kaygılarımın başında
Dereceğiz çiçeklerimizi yüzüstü bırakılmış ruhların sandığında
Çaresiz ruhuma değen fırtınanın kokusunu soluyor olacağım
Sözlerim kıyılarına vuran, vurulmuş yaralı birer rüya
Bir esrime mevsiminde bize ait münzevi uçurumun yanıbaşında
İşitmesem de rüzgarın altındaki yürüyüşünü, bekleyeceğim sonsuzda
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder