I
Bazen, edepsiz bir hüzün
Çöküverir
İnsanın geçmişine
II
hayat denen sahne,
suflörler
masum değil
III
ayakkabı kutusuna,
sakladım
tüm göçebeliğimi
IV
limanlar
ispiyonladı beni
fırtınaya
V
ruhumun çekmeceleri
tanrı’nın
müsveddeleriyle dolu
VI
bütünlük bir feryat,
insanı sağırlaştıran
içe açılan pencere
zaman dilimlerinin yanına
acı kahve
huzur verir
VIII
bütün sözcükler
bir an’ı
doldurmaya yetmez