Senin pencerenden baktığım bu kente alışamadım
Birbiri içerisinde dağıldı zaman ve uzam
Manasız kalmaya yazgılı bütün aidiyetlerden müstesna
Yağmuruna bağışladım ruhumun lekesiz yanlarını
Senin dokunuşlarınla yıkmaya çalıştığım duvarımı yıkamadım
Kefen biçtiğim öbür yanım oluyor, yalnızlığımın öteki yüzü
İhtiyacım var doğrulmak için gözlerinden akan bir tutam yaşama
Yarası kapanmayanlar umut diyorlar adına bu başkalaşımın
Senin tarafından kuşatılmış ruhumun bütün şehirleri, düşüyor
Antik ruhların gölgesinde kalmış kalbin pervasız savunması
İnanç, zamana karışmış itaatkar devinime en haklı itiraz
Duvarların saydam olduğu yerde ne beklenti, ne hayal kırıklığı
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder