Kim olduğumu hatırlatan her şey biraz yoruyor beni
İçimde kara bir duvar gibi çocukluğumun izi
Nefreti içselleştiremeyecek kadar cok gökyüzü var içimde
Derinimde bir ağıt gizli, affediyorum kendimi
Ucube irrasyonel soyutlama çiziyordu yaşamımın akılcılığını
İçimdeki boşluk hissini haklı gösterebilirdi güvensizliğim
Renklere boyadım maskemi içimdeki anlamsızlığı gizlemek için
Derinimde kırılgan bir kabulleniş, onaylıyorum kendimi
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder