Takatsiz kaldım melankoli ve saplantı arasındaki yolda
Uykumu bölüyor acıtan belirsizliğin öngörülmezliği
Sensizlik her anın uçurumunda maskesiz durmak gibiydi
Ölümün soğuk uykusu gibiydi sessizliğin
Sonsuz körlüğümüzün zincirinden kurtulmak adınaydı açılan yaralar
Tek kişilik içsel diyaloglarda çürüyor göz ardı edilmenin ağırlığı
Kim derine demirleyen saplantılarımın sonunu açığa vuracak?
Hangi ayık rüya avutacak umutsuz gözlerimi?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder