Ve kalkanını kuşandı gece
parmaklarındaki izler kaldı duvarlarımda
küçüldükçe gerçekler büyüdü düşler
kayıyor ellerimden bu ihmalkar sevda
histerik sayıklamaların ihtiras nöbetlerinde
yok olup giden sevgileri içselleştirdi anlamını yitiren kelimeler
lanetli bütün ibadetlerim
dudaklarımda dilini bilmediğim yakarışlar
çorak topraklarında ölümsüzlüğün
kanadımızdan düştü huzur, yükselmek aşkına
vaktimi bekliyorum usulca
daha bir kasvetli şehir sensiz
daha bir kaybolmuş
taşınmaz oldu kırgınlığın
her imge doğuyor yoksunluktan
içimde puslu bir ıslık
kirli bir senfoni
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder