Gökkuşağından çiy toplayan bir ressam gibi
Üstümüzde ılık gözyaşları, yitmiş pişmanlığımızın
Doğrunun izdüşümü eğri oldukça, tasdikler ikilemi
Sakıncalı urganlarla bağlar kuşkuyu vicdanı bu sefilin
El yordamıyla keşfettiğim yönsüz yolum tek kalkanım
Bir parçasıydı gülümsemem Tanrı denilen delinin
Ve duvarlarından bir tür şekillenmiş ölüm sızar
aidiyetsiz köhneleşmiş düşlerimin
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder