Yüzünün eskimeyen kısımlarındaki derin çizgiler kaybolsun ellerimde
örtelim üstünü muğlak bakışmaların,imlası umuttan acım huzur bulsun
Bende açtığın yaraların öcünü Tanrı'dan almayı bekleyen yitik ruhumla
Kuşanırım dileklerimle kanattığım düşten maskemi
Boynumdaki ilmeğe doğru süzülen sessizligi asıyordu gözlerinden dökülen cümleler
Bense düşe kalka aradıgım köksüzlüğümün önünde yeniden kırılıyordum kendime
Tanımı yapılmamış sevdanın öznesi oluyordun, yönü kestirilememiş
Bir ağıtın içine saklanmış olabilir miydi tenin?
Avuçlarının içine saklardın yaralarımı saracak zamanı
Avuçlarından öpmek her yaraya merhem olurdu
Unutamadığım varoluş yankısıyla son yolculuğun huzuru sindi üzerime
Kayboldu miladım, senden gidemedim
Arzunun saydam perdeleri toprağa yayılmış çiy kokusu kadar sarardı beni
Yeşil giyerdin, cennete doğru ilerleyen nehir kıskanırdı
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder