Tek hüneri olmuştu içimdeki düşçünün suretin
Kimliksizliğin huzurunu gülümsemesinde taşıyan kadın
tüm hayatı bir tebessüme sığdıran anlamlar bütünüydü gözlerin
Sebebiydin bütün güzellemelerin
geçmiş zamanlardan kalma kanıksanmış bir teselli sözcüğü fısıldarsın kulağıma
Uslanır düşümde yarattığım manasız sancı
Limana yalvaran bir denizci kadar münzeviydi sevdan
mülteci bir zamanın heybesinde
Tanrı'ya bile gözdağı veriyordu baştan çıkaran kokun
Kurban ediyordum bir imgeni koynumda
Arsız, acemi bir öykü oluyordu ellerin
Bir dokunuyordun, sonsuz oluyordum...
Şimdi ne zaman öldüm hatırlamıyorum
gece ve gündüzü aynı tonda bırakıp gittiğinde olmalı
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder