Bittiğimiz
yerde başlıyorduk aslında
Aklın
tapınağında beşin üzerindeki iki gibi
Işığın
hükümranlığının bittiği tünelde
Başlıyordu
döngüsel süreklilik
Hangi imge zahiri kanıtıydı varlığın?
Hangi anlamlar simgeleriydi?
Süreklilik ve dönüşümün Baba’sı mıydı
Tanrı?
Kim bağlamıştı anlam alanlarını?
Bir şamanın
beyaz rutini üzerinde bir lekeydi
Işığa doğaçlanmış
yaşam
Lekelerin
en temizi
En safı
yaşam ezgisinin
Mahşer
gününde dalarız uykuya
Bir
ayakkabı kutusu içinde
Bütünlük sırasına
göre kaybolur
Ayak izleri
Ve kaygısı
geçmiş beklenti biter
Açılır
kapılar havalandırmak için küf tutmuş Öz’ü..
Savunmasız
iç savaşımız acımasızlaşır
Vuruldukça
güzelleşiriz
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder