Kaygısız hüzün fısıldadı bize Kronos’un intiharını
Anlamdan yoksun bir beklentisi vardı
Geçmişe ördüğümüz her tuğlanın
Somurtkan lekeler bıraktık yankılanan dünümüze
Sırtlandık soluk yaraları bize miras kalan
Dünün “kesin” yolunda besledik yaşamın kökünü
Üzgün yapraklar gerekçesiydi geri dönmenin son bir öpüş için
Zamanın fısıltısı incitti tutkunun ihtişamını
Davet edilmedi ona ayrılan yere
Usansın hayattan ayıklanmaktan nakarat
Tını ne isterse onu yapalım bu gece
Hüznümüz hissettiğimizin yarısı olsa biterdi bu pazarlık
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder