İç savaş bitti
Onaylıyorum kendimi
Teslim oluyorum başağın insafına
Unutmak yok, bilmek gerek
Tohuma indirgenmiş kaderi
Yalın ayak keşişlerin
Ayakkabı kutusuna sakladığı
Tek kavim göçü kadar sade
Patika yollar kadar çetrefilli
İstikamet kadar belirsiz
Çıkmaz sokak kadar huzurlu
Pak zihinlerin mahrem yerleri
Aşkın olmamasına borçluyduk
Anlam bütününün
Diğer parçalarını tamamlamalıydık yaşam hakkının
Geride bıraktığımız zaman
Kendimizle savaştığımız bir benlik çağrısıydı
Sevdim yok ettiğim her şeyi
Sonsuzluğun ötesi içimdeydi
Naçizane bir armağanıydı yaşamın
Uyandırılmak ölüm uykusundan
Sonuydu özgürlük illüzyonunun
İkame ettim illüzyonlarımı
Esaret kokan başkalarınınkiyle
Bildiğim her şeyi yadsımıştı içim
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder