Kimseye fark ettirmeden göçüyorum eskimiş sözcükler diyarına
Patavatsız Tanrı ile patikaları belirleyen zarları atarcasına
Köhne sitemlerde tutkusu recmedilmiş asil yalnızlığın
Ardılı olmayan çirkin insanlardık yazılan fani destanlara
Rüzgar değmeyen ağaçların mabedindeki bu ayaz neden?
Yarası ezelden ahir zamanın iğrenç nasihatleri koynumda
Hayat denilen sebatı densiz zulmün melodisi aksak olurmuş
Saydırıyorum tek tek hüzünle namlı içimdeki şehrin kapılarına
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder