Bütün ihtimallerden muaf bir ihtimalle belirledim belirsiz yolumu
Birbirine yaslanan devinimden uzak kişiliklerimle bitti hesabım
Yitik tanrıların ulvi arayışlarına dair bir şiir gömdüm haneme
İstilaya müptela olacak kadar günahkar bir çaresizlikti üstünü karaladığım
Dışına çıkılamayacak kadar geniş sınırlar barındırırdı soruya ihtiyaç duymayan cevaplar
Ve benden arta kalanlar ucu kırık bir tebessümle örüyordu dünün düş ile ilişkisini
Ve yurtsuzluğumu, kimliksizliğimi fısıldıyordu bana ıslık çalan rüzgar
Tanrılar adil dövüşmeyi bilmezmiş,
Ve bildiğim son kapıya doğru yürüyordum!!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder