I
Bazen, edepsiz bir hüzün
Çöküverir
İnsanın geçmişine
II
hayat denen sahne,
suflörler
masum değil
III
ayakkabı kutusuna,
sakladım
tüm göçebeliğimi
IV
limanlar
ispiyonladı beni
fırtınaya
V
ruhumun çekmeceleri
tanrı’nın
müsveddeleriyle dolu
VI
bütünlük bir feryat,
insanı sağırlaştıran
içe açılan pencere
zaman dilimlerinin yanına
acı kahve
huzur verir
VIII
bütün sözcükler
bir an’ı
doldurmaya yetmez
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder