Sakınıyorum artık kendimi hayallerimin siyah beyaz semasından
Kalmayı bütün varlığıyla reddeden kimsesiz bir uzam ardılı
Kutsaldır çaresizliğe tebessüm etmek kuyunun içinden
Eksik matemin çıkmazına siner yalnızlığın soğuk yüzü
İlgi muafı bütün dilek ağaçlarını ateşe verdim
Şüphesiz Tanrı'nın beni terkettiği doğru değildi
Kimse tanımazdı beni sahiplenen Tanrı'mı
Yuva ediniyorum ruhumdaki psikotik belirsizliği
Artık tek dayanağımdır soysuz bilinmezlik
Kanayan avuçlarımın inzivasıdır her patika
Dualarıma sığmayacak kadar eksik benden kalanlar
Çamura bağışlarım en lekesiz yanlarımı
Bir avuç toz gibi içimdeki şehrin duvarları, esintiye kurban
Sığmıyor çocukluğum hiç bir bavula, yarım göçüyorum
Nerelerdesin?
YanıtlaSil