Bir duble yalnızlık, mezemiz yasak elma
Kırık bir hikayeye uyanan devrik cümlen olurum
Gözyaşlarımın izlerini kapatmak için düş kuran bir hilebaz
Gösterirdim yüzümü kırılan aynalarda
Bedenimin duyumsadığı en utangaç renk olurdu dudakların
Kırdığım aynalarda yüzümü yeniden gösteren
Sesinin izleri hala kulaklarımda, göz yaşlarını koklardım
Bir sek nostalji, cennetim kolların
Adarız kendimizi uzak sisli ama bize ait olmayana
Kasıtlı işlenmiş en büyük cinayetti ikimizi unutmak
şeffaf sanıklar bağışlar mecburi yoksunluklarımızı
Aralar gök mavi tabutunu, önümüzde gözyaşı görmemiş bir duvar
İntihar eder hovarda turnalar, kaparsın yine kapılarını
Ben dışarıda
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder