naif ve yavan bir yolculuktu
uzun çizilmiş sınırlarıyla
hayatın kötü şakasına maruz kalmış,
bir derinlikten başka bir derinliğe
Bu yolculukta oyun yok
Hissediliyor ürkütücü boşluğu
Algıya nüfuz eden
Sığlık korkusuna istinaden
Yolculukta
eşlik eden ses ile
hükmediliyor kayıtsızlığa
duraklar belirsizleşiyor
hatırlamamaya başladığından beri
bazı açıklanmayan nedenlerle,
hissetmiyor ruhların kıvılcımlarını
yutuyor ışıltıyı karanlık,
ve bunun ötesinde her şey
bu anlaşılmazlık içinde
deviniyor ve bir fısıltı;
“Cenazesi, tanımlamaya başladığı gündü kendini” diyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder