Sophistication

Öngörülebilirlik çevresinin çok ötesinde
Acı karıştı umuttan feragat etmenin zevkine
En büyük gerçekliğin hüzünlü ütopyasıydı ellerimdeki
Alacakaranlık bozuldu isimsiz anların huzursuz çöküşünde

Ben ve Gökyüzü

Korkuyorum
Ben ve gökyüzü
Evrenin karanlığında gizli
Karanlık
Bir çocuk gibi
Boynundan asılıyor
Defalarca tecelli edecek kadar
Cüretkar günahlarım
Asil bir vurdumduymazlıkla
Yineliyorum inatçılığımı
Aslında
Ben ve gökyüzü
Korkuyorum

Recognizant

Bir kurgu içinde uyanıkken
Terk etmek zorunda kaldım kavramsal sırları
Görünmez fikirlerin kalkanları arkasına sığındı bilinç

Bir sır içinde ikiyüzlü devinirken
Rehber edindim gölgenin karanlığında kaybolan umudu
Bir tırtıl gibi kozamda biraz hazin hala bekliyorum sonsuzluğu

Denial

En büyük arınma,
Umuda olan bağlılığımızdan vazgeçtiğimizde geldi
Koşullarla ilgili tüm mutluluklar önemsizmiş
Yanlış anlaşılmalara meyil etmeyecek kadar uzunmuş sınırlarımız

Sınıflandırmayı reddediyoruz
Mutlak gerçeğin imkansızlığından kesinlikle eminiz
Önemsizmiş karanlık bir güneşin altında yanmak
Sözlerin kaybolduğu bir dünyada daha sahtekar kurgularımız