Kuyu III

Sakınıyorum artık kendimi hayallerimin siyah beyaz semasından
Kalmayı bütün varlığıyla reddeden kimsesiz bir uzam ardılı
Kutsaldır çaresizliğe tebessüm etmek kuyunun içinden
Eksik matemin çıkmazına siner yalnızlığın soğuk yüzü
İlgi muafı bütün dilek ağaçlarını ateşe verdim 
Şüphesiz Tanrı'nın beni terkettiği doğru değildi
Kimse tanımazdı beni sahiplenen Tanrı'mı
Yuva ediniyorum ruhumdaki psikotik belirsizliği
Artık tek dayanağımdır soysuz bilinmezlik
Kanayan avuçlarımın inzivasıdır her patika
Dualarıma sığmayacak kadar eksik benden kalanlar
Çamura bağışlarım en lekesiz yanlarımı 
Bir avuç toz gibi içimdeki şehrin duvarları, esintiye kurban
Sığmıyor çocukluğum hiç bir bavula, yarım göçüyorum

Ve

Ve tebessüm ödünç aldı senden gamzelerini

Ve isminin tınısı karıştı acıtan uzaklıklara

Ve demlendi vuslat sahte umudun gölgesinde

Ve senin pencerenle birlikte öldü en güzel yanım

Ve her şey biterken geriye kaldı yapmadıklarım

Ve heybemde hayal gücüne bulanmış gerçeğin ayak izleri

Ve sınanmaz içindeki tüm çatışmaları kaybetmiş biri

Döngü

Yüzün kovulduğum cennet bahçesiydi
Gözlerimde aşağılık bir trajedi 
Sessizce terk etmeliydim kendimi
Kırgınlıklara hapsolmuş uykum 
Senden başka kıyı bilmezdi
Kendi yarattığım yarım esaret 
beni recmetmeden hemen önce gelmeliydin
Vakit doldu, gitmeliyim

Vaziyet

İlkbahar göğünde çiy toplayan kızıllık gibi
Defnediyorum içime yüzünün en bakir halini

Nedenselliğin saygınlığını hiçe sayarcasına
Keskin bir bıçak gibi saplıyorum avucuma sensizliği 

Biliyorum, susmazsam eğer kaybolacağım
Mayamda üç dizelik bir nergis çiçeği 

Keskin yanılgılarınız beni günahkar ilan eden
Öze giden yol miras bırakılan en büyük ihanetti 

Esinti

1)

Düşe alındı masallara saklanmış eğreti şiirler

Zaman tanımladı gökkuşağı çalınmış çocukları

2)

Karşılık beklemez bedeli ödenmiş kimsesiz kimlikler

Hafızam bıçak olmuş, geçmişim bileme taşı

3)

Parmaklarımla gamzelerine dokunmakla başladı tarih

Ben, kahramanı tarafından terk edilmiş bir roman

4)

Adını özlem koymuşlar bu rotasız yolculuğun

Tecrit edilmiş yalınayak bir gözyaşıdır artakalan

5)

Bir yağmurun düşü olur anlatıların en naifi olan masalına yağmak

Huzur denilen köhne sandal demirlenmiş gökkuşağına 

6)

Mayası bozuk güzel dünyadan hızlıca geçtim

Yerel sancılarımı katık ettim cigaralığıma

7)
Kefene sığmayan hasret, düşten artakalanlarla sınanır 

Bahtımızda mahsur kalmış bir yoncanın tanıklığını vurdular

8)

Bir şiire astım kendimi ikindi vakti

Masamda incir rakısı, heybemde seyyar efkâr

9)

Nihayetinde sahiplendim içimdeki hergeleyi

Minnetin nefrete bulandığı yerdeyim

10)

Söylesin gökyüzüne kefen biçen, harmanlanan yalnızlık

Kaç sürgün gerekir aidiyeti geride bırakmış olmak  için?

11)

Adı özlem olan bitmemiş masallara kalırız gebe

Bir uçurum dolusu tebessüm gamzelerinde asılmalı

12)

Bir savaş karşıtının uğruna savaştığı çiçek gibi

Zamanın tanımı ol, düşülen pusuya alışmalı