Kuyu 2

İç savaş bitti
Onaylıyorum kendimi
Teslim oluyorum başağın insafına
Unutmak yok, bilmek gerek
Tohuma indirgenmiş kaderi
Yalın ayak keşişlerin
Ayakkabı kutusuna sakladığı
Tek kavim göçü kadar sade
Patika yollar kadar çetrefilli
İstikamet kadar belirsiz
Çıkmaz sokak kadar huzurlu
Pak zihinlerin mahrem yerleri
Aşkın olmamasına borçluyduk
Anlam bütününün
Diğer parçalarını tamamlamalıydık yaşam hakkının
Geride bıraktığımız zaman
Kendimizle savaştığımız bir benlik çağrısıydı
Sevdim yok ettiğim her şeyi
Sonsuzluğun ötesi içimdeydi
Naçizane bir armağanıydı yaşamın
Uyandırılmak ölüm uykusundan
Sonuydu özgürlük illüzyonunun
İkame ettim illüzyonlarımı
Esaret kokan başkalarınınkiyle
Bildiğim her şeyi yadsımıştı içim

Rabbit Hole (Cyclical Continuity)

Bittiğimiz yerde başlıyorduk aslında

Aklın tapınağında beşin üzerindeki iki gibi

Işığın hükümranlığının bittiği tünelde

Başlıyordu döngüsel süreklilik

Hangi imge zahiri kanıtıydı varlığın?

Hangi anlamlar simgeleriydi?

Süreklilik ve dönüşümün Baba’sı mıydı Tanrı?

Kim bağlamıştı anlam alanlarını?

Bir şamanın beyaz rutini üzerinde bir lekeydi

Işığa doğaçlanmış yaşam

Lekelerin en temizi

En safı yaşam ezgisinin

Mahşer gününde dalarız uykuya

Bir ayakkabı kutusu içinde

Bütünlük sırasına göre kaybolur

Ayak izleri

Ve kaygısı geçmiş beklenti biter

Açılır kapılar havalandırmak için küf tutmuş Öz’ü..

Savunmasız iç savaşımız acımasızlaşır

Vuruldukça güzelleşiriz

Precipice

Kederle vaftiz edilmiş yarıçıplak tümceler
Hafifletemedi yükümüz olan utancı
Varlığına kanıt arayan uçurum hançerledi
kötürüm cesaretimizi
Ürperdik bulanık bir belirsizlikle
Yaşam ağacının dallarını yoran kuş kadar
adanamadık özgürlüğe
Sürekli aynı yönü gösteren ölümsüz bir pusula gibi
Yağıyordu üstümüze varlık sancısı
Yama tutmuyordu ruhlarımız
Seyre dalıyorduk yas tutan yaşamı
Islanıyorduk!

Forsaken

Hangi mavi daha gerçekti, denizin dibindeki mi?

Yoksa gökyüzünde olanı mı?

Bu karışımın neticesi miydi, şeytana melek yakıştırması?

Gizil nedenselliğe dâhil miydi parçalanmış illüzyonlar?

Nasıl terk edilir bir baba, nasıl terk edilir inanç tarafından?

Gaddar zamanda kundakladı yaratıcı özlemi

Lanetli damlalar aktı gözlerimizden

Yüzüstü bıraktık kendimizi

Nehir yatakları doldu gözyaşlarıyla

Kavuşmak içindi bütün akıntılar Tanrı’nın gözyaşlarına!!

Nostalgia

Kaygısız hüzün fısıldadı bize Kronos’un intiharını

Anlamdan yoksun bir beklentisi vardı

Geçmişe ördüğümüz her tuğlanın

Somurtkan lekeler bıraktık yankılanan dünümüze

Sırtlandık soluk yaraları bize miras kalan

Dünün “kesin” yolunda besledik yaşamın kökünü

Üzgün yapraklar gerekçesiydi geri dönmenin son bir öpüş için

Zamanın fısıltısı incitti tutkunun ihtişamını

Davet edilmedi ona ayrılan yere

Usansın hayattan ayıklanmaktan nakarat

Tını ne isterse onu yapalım bu gece

Hüznümüz hissettiğimizin yarısı olsa biterdi bu pazarlık

Ulak

İçe çöküyor zaman

Işımaya başlıyoruz korkak bir beyit gibi

Aylak yağmurların olduğu yerde

İnkâr etmeliydi kendini takipçiler

Nasıralı oturdu gönül gözüne

Yehuda’dan öteye gitmedi dualar

Uladılar ıssızlığı günaha

Başkası kesinlik kazanmıyor bizim kadar

Gitgide belirsizleşen anlam

Son buluyor yazgının örülüşü ile

Gizil aşktan da bahsedeyim mi birde?

Gerek yok aslında

Ağlar kutsal kitaplar beni anladığında

Kazdık mezarımızı, uzandık usulca

Son dua ile

Bitti rüya!

Yazgı

Paslanmaz umutlar sakladık geçmişin kesinliğine

Bir miktarda hak edilmemiş yenilgiler

Kendi kaderini kutsadı yaşam ipliğini eğiren

Biz kabiliyet yoksunu cambaz

Gaddar yarınlara dair filtresiz hayallerimiz vardı

Acemi beddualarla kuşatılmış

Akordu bozuk bir yazgı

Sorumsuz bir telaş mıydı yaşam

Gerçekleşmemiş kehanetler mi?

Bakınca penceremizden içeriye çok fazla gördüğümüz geçmiş mi?

Apologia

Yoksunluğuna dair sezgilerin idrakı,

Mazur gösterir inancı

Ve İnanç tarafından rehin edilmiş ıslak ruhları

Alaycı keder eklenir duygusal çürümemize

Bileklerimizden bağlanırız hayata

Ayaklarımız altında ezilir Hallac'ın döşediği mayınlar

Hangi adla çağırılır geçmiş?

Hangi harita daha çıplaktır?

Aklar mı anıları koşulsuz boyun eğmek

Yoksa yalnız bir tutunma şekli midir?

Kıyılarının arkasına gizlenmiş korkuyla kendini tanımlayan

Kürek mahkûmlarıydık

Erken ulaştık…